O książce: rok / Wampir jakimś cudem nagle okazał się za blisko. Monolityczny, jak skała, po prostu stał kilka centymetrów ode mnie, parząc gorącym oddechem moje lekko rozchylone, nagle wyschnięte usta. „Co ty...?” Mężczyzna przyłożył palec do ust, które zadrżały półuśmiechem, wciąż w niebezpiecznej odległości. Widziałem walkę w jego oczach: mocny koktajl niepokoju, nadziei, oczekiwania, strachu i szalonej czułości, od której ugięły się moje nogi. To nie może być prawda, to nie może być aż tak bardzo... Poważnie. Nie wierzę…